W przeciętnym domu, w czasie gotowania, kąpieli, prania itp., codziennie wyparowuje do powietrza około 2,5 litra wody. Dlatego bardzo korzystne jest stosowanie odwilżaczy dla obniżenia stopnia wilgotności powietrza, zwłaszcza w suterenach. Powinny one być tak regulowane, aby wilgotność powietrza utrzymywała się na poziomie około 40%. Odwilżacze także wymagają regularnego czyszczenia, by nie dopuścić do gromadzenia się pleśni i innych drobnoustrojów.
Nawilżacze, parowniki i inhalatory, używane czasami w przypadku nieżytu nosa, mogą rozsiewać zarodniki pleśni i drobnoustroje, dlatego najlepiej unikać ich stosowania. Bezpieczniejsze jest stosowanie nawilżaczy ultradźwiękowych, rozpylających wodę w formie mgiełki dzięki wibracjom o dużych częstotliwościach, pod warunkiem, że nawilżacze te wypełniane są wodą destylowaną i często czyszczone. Niekiedy ze względu na oszczędność pieniędzy i czasu wykorzystuje się wodę z sieci wodociągowej. Zawarte w niej mikroskopijne cząstki różnych substancji działających drażniąco po rozpyleniu, mogą wywołać dolegliwości układu oddechowego.
W domowym systemie wentylacyjnym należy w miarę możliwości instalować filtry powietrzne. Dostępne są dwa rodzaje takich filtrów: mechaniczne i elektrostatyczne. Filtry mechaniczne działają na zasadzie pułapki dla cząstek kurzu, pyłków, pleśni i innych, usuwając w wypadku bardzo wydajnych tzw. filtrów HEPA (High Efficiency Particulate Accumulator) do 99% zawartych w powietrzu cząstek. Zbudowane są z sieci cieniutkich włókien szklanych, zdolnych do zatrzymywania mikroskopijnych cząstek.
Filtry elektrostatyczne działają na innej zasadzie. Powodują naładowanie niepożądanych cząstek ładunkiem ujemnym, a następnie ich wychwytywanie poprzez przyciąganie do zwojów urządzenia o przeciwnym ładunku elektrycznym. Są skuteczne pod warunkiem, że będą często czyszczone. Niektóre z tych urządzeń emitują niewielkie ilości ozonu, który może działać drażniąco na błony śluzowe dróg oddechowych i spojówek oczu.
Jeżeli w domu nie ma centralnego systemu wentylacyjnego, można stosować filtry przenośne, przeznaczone do używania w pojedynczych pomieszczeniach. Najlepsze rezultaty dają urządzenia z akumulatorami cząstek o wysokiej wydajności (REPA), zdolne do oczyszczania powietrza wiele razy w ciągu godziny. Urządzenia przeciętnej klasy, oczyszczające powietrze w wystarczającym stopniu, mają rozmiary stolika nocnego. Filtry do ustawiania na biurkach są zwykle zbyt małe, aby podołać temu zadaniu.
Zabezpieczanie środowiska domowego przed kurzem i roztoczami
Niezależnie od czynionych wysiłków, całkowite usunięcie kurzu w domu jest niestety rzeczą niemożliwą. Należy jednak podjąć każdy trud, który doprowadzi do jego eliminacji w możliwie dużym stopniu. Jest to szczególnie ważne w sypialni, gdzie spędzamy około ośmiu godzin dziennie, a więc niemal trzecią część życia. Następnym takim miejscem jest bez wątpienia pokój dzienny. Gdy odczuwamy przypływ energii, warto ją spożytkować na walkę z kurzem w całym domu.
Wykonanie tej pracy w sposób właściwy jest zajęciem trudnym i męczącym. Rozpocząć trzeba od usunięcia z pokoju absolutnie wszystkich mebli, łóżek, draperii i zasłon. Należy opróżnić szafki, wynieść książki, wszelkiego rodzaju ozdóbki, figurki i inne drobiazgi, pledy, kilimy oraz dywany. Według ostatnich opracowań, jest to prawdopodobnie najważniejszy etap działań, mających na celu zmniejszenie ilości roztoczy w domu, gdyż właśnie w i na tych przedmiotach jest ich najwięcej.
Następnie trzeba poprosić kogoś z rodziny lub przyjaciół, kto nie cierpi na alergię, o wyczyszczenie wszystkich usuniętych z pokoju przedmiotów na zewnątrz. Najgorsze, co mogłoby się zdarzyć w czasie porządków, byłoby rozproszenie nagromadzonego kurzu po pokoju. Ściany i sufity powinny być wytarte wilgotną szmatką, a podłogi mokrym mopem lub ścierką. Wycieranie kurzu suchą szmatką powoduje rozproszenie go w powietrzu i pogarsza tylko sytuację.
Najlepszym rozwiązaniem jest ograniczenie umeblowania sypialni do niezbędnego minimum, na przykład tylko do łóżka, krzesła, stolika nocnego i małej szafki z szufladami. Im mniej sprzętów, tym lepiej. Wszystkie przedmioty, na których osadza się kurz, takie jak książki, rozmaite bibeloty, ramki do obrazów i zdjęć, abażury do lamp, najlepiej jest usunąć z sypialni, a rzeczy przechowywać w innym pomieszczeniu. Elementy wyposażenia powinny być wykonane z drewna, tworzyw sztucznych lub metalu, łatwych do utrzymania w czystości. Poduszki z pierza powinny ustąpić miejsca dakronowym lub poliestrowym. Często używane części garderoby najlepiej jest przechowywać w winylowych torbach z zamkami błyskawicznymi. Najlepsze firanki i zasłony to te wykonane ze 100% bawełny lub z tworzyw sztucznych. Należy unikać marszczonych zasłon i żaluzji, podłoga zaś powinna być drewniana lub pokryta linoleum, natomiast z pewnością nie dywanami ani chodnikami.
Jeżeli nie sposób zrezygnować z posiadania dywanika w sypialni, najlepiej gdy będzie on z tworzyw syntetycznych lub czystej bawełny. Można wtedy stosować specjalne roztwory, na przykład zawierające 3% taninę. Tanina, główny składnik herbaty, inaktywuje alergeny roztoczy. Jednorazowe zastosowanie takiego roztworu bywa skuteczne przez okres do 2 miesięcy. Dywany można też okresowo zraszać roztworem w postaci aerozolu (Acarosan), który zawiera benzoesan benzylu, aktywny w stosunku do roztoczy lub zawierającym piretrynę, na przykład preparat RID. Środki takie są skuteczne przez kilka miesięcy.
Regularne sprzątanie pokoju raz w tygodniu powinno się stać czynnością rutynową. Nie należy robić tego częściej, ponieważ wiąże się to z rozpraszaniem kurzu; lepszym rozwiązaniem jest sprzątanie rzadsze ale dokładne. Zasłony i firanki powinny być prane raz w tygodniu i po powieszeniu pozostawione w jednym położeniu, gdyż częste ich odsłanianie i zasłanianie powoduje rozpraszanie kurzu. Odkurzacze, chociaż bardzo wygodne w użyciu, nie są polecane, gdyż przez wylot lub ścianki worka rozpylają miliony mikroskopijnych cząstek kurzu.
Nie wolno zapominać także o cotygodniowym praniu pościeli. Należy to robić w gorącej wodzie, gdyż zimna lub letnia woda może nie usunąć roztoczy.
LECZENIE
Podstawowymi lekami we wszystkich postaciach NANN są środki przeciwhistaminowe i zmniejszające przekrwienie. W części przypadków skuteczne jest także leczenie odczulające, zwłaszcza połączone z opisanymi powyżej działaniami profilaktycznymi.