Choroba ta, dobrze znana dermatologom, występuje najczęściej u dzieci i młodzieży, a z rzadka pojawia się i po 25. roku życia. W dawnej terminologii dermatologicznej chorobę tę nazywano świerzbiączką Besniera. Atopowe zapalenie skóry jest zdecydowaną alergozą o typie odczynów wczesnych. W chorobie tej bezsporny jest podkład dziedziczny. U dzieci zmiany umiejscawiają się na skórze twarzy i głowy, u młodzieży mają tendencję do rozprzestrzeniania się na całe ciało, z wyraźną tendencją do zajmowania zgięciowych powierzchni kończyn, a oszczędzaniem skóry dłoni i stóp. W miejscu zmian na skórze występuje uporczywe swędzenie. Czynnikiem uczulającym mogą tu być alergeny wziewne, pokarmowe i kontaktowe. U małych dzieci alergenami są najczęściej pokarmy, u dorosłych natomiast alergeny wdychane.
Z alergenów kontaktowych najczęstszą przyczyną uczulenia jest wełna. Noszenie przez kilka godzin wełnianego swetra u osób uczulonych na wełnę może wywołać rozległe i ciężkie zapalenie skóry. Testy skórne wykazują z łatwością uczulenie, czasami nawet ze zbyt dużą łatwością. Ta znaczna nadczułość skóry może być przyczyną odczynów fałszywie dodatnich w przebiegu testowania. Poza ogólnie przyjętym schematem leczenia alergoz szczególnej troski wymaga pielęgnacja samej skóry. To nie pokrzywka, która samoistnie ustępuje po kilku godzinach. Atopowe zapalenie skóry przejawia się w licznych, sączących zmianach na skórze, które łatwo ulegają zakażeniu.