Osoby mieszkające w zagęszczonych, wilgotnych, zakurzonych i dusznych pomieszczeniach chorują znacznie częściej na alergozy typu środowiskowego (uczulenia na kurz, pióra, pleśnie i insekty). W początkowym okresie rozwoju alergologii sądzono, że alergia jest chorobą klas zamożniejszych. Wraz z udostępnieniem szerokiemu ogółowi ludności pomocy lekarskiej mit ten musiał oczywiście upaść. Pani Dorobkiewiczowa nie może obecnie szczycić się swą migreną, gdy pani Marciniakowa, żona „gospodarza domu”, leczy się na nią w ubezpieczalni.
Określony zawód stanowi potencjalną grożbę zapadnięcia na alergozę. Stosunkowo najlepiej poznana jest astma piekarzy i młynarzy (uczulenie na mąkę), robotników ferm hodowlanych i kuśnierzy (uczulenie na sierść). Pielęgniarki często muszą rezygnować z zawodu z powodu uczulenia na penicylinę. Robotnicy z fabryk chemicznych niejednokrotnie muszą zmieniać stanowiska pracy z powodu wyprysku zawodowego.