Po dobrym obiedzie zjadło się smakowicie pachnące poziomki. Cena jednak była wysoka. W jakiś czas potem pojawiły się obrączkowate wykwity na całym ciele. Wykwity te wywołały przykre swędzenie. Nie trwało to długo, było jednak podwójnie przykre: dolegliwości fizyczne i żal, że ten przysmak nie dla mnie. Wykwity te to pokrzywka. Jest ona siostrzycą obrzęku naczyniowo-ruchowego, z tym że reakcja naczyniowa rozgrywa się tu podskórnie lub podśluzówkowo, natomiast w pokrzywce miejscem odczynu jest górna warstwa skóry właściwej. Pokrzywka jest jedną z najpopularniejszych chorób alergicznych. Przypuszczalnie 10-25% populacji choruje lub chorowało na pokrzywkę, a najczęściej występuje ona u dzieci.
Obraz kliniczny choroby jest powszechnie znany. Nagle pojawiające się, silnie swędzące, obrączkowate zmiany pęcherzowe — oto najbardziej typowe objawy choroby.
Jak w każdej alergozie, tak i w pokrzywce rodzaj alergenu może być różny, jednak w tej chorobie alergen najczęściej dostaje się do organizmu przez przewód pokarmowy. Oprócz pokarmów działanie alergizujące wywierają tu również rozmaite leki. Częstą przyczyną po krzywki jest nadwrażliwość na czynniki fizyczne, jak zimno, ciepło, światło i bodźce mechaniczne. Czynniki psychiczne odgrywają też ważną rolę, chociaż rozpoznanie czystych, psychogennych postaci tej choroby musi budzić zastrzeżenia.
W leczeniu pokrzywki najistotniejszym zadaniem jest eliminacja alergenu, co w większości przypadków nie przedstawia zbytnich trudności. Trudniejsza sprawa, gdy przyczyna pokrzywki ma tło bakteryjne lub jest spowodowana przez czynniki fizyczne. Trudno np. wyeliminować z otoczenia promienie słoneczne, mróz czy upał. Należy oczywiście ograniczyć te kontakty do niezbędnego minimum, jednak nigdy nie można ich całkowicie uniknąć.